Dat verdient een pleegzorgpluim!

Enkele maanden geleden ontvingen we een mailtje van pleegmama Virginie. Samen met haar man wou ze heel graag hun drie kinderen nomineren voor de pleegzorgpluim. “Zij maken het voor ons iets makkelijker om aan pleegzorg te doen”, schrijft ze. “Dat verdient een pleegzorgpluim!” Daarom trokken we op de eerste werkdag van 2025 naar Ledegem om Luna (17 jaar), Noah (12 jaar) en Zita (10 jaar) te verrassen.

De drie kinderen hebben geen flauw idee waarom we langskomen die dag. Wanneer we hen vertellen over de pleegzorgpluim, hebben ze snel door dat de nominatie van hun mama komt. Ik lees de mooie woorden voor die Virginie over hen heeft geschreven. Als ik ’s middags druk bezig ben in de keuken, dan is het Noah die de pleegkindjes eten geeft. Als we naar een feestje moeten, dan zijn het Noah en Zita die de pleegkindjes meenemen naar het speelpleintje. Als we een uitje willen voor ons twee, dan is Luna onze oppas. Als ik met een pleegkindje naar de dokter moet, gaat Noah mee om te ‘animeren’ in de wachtzaal. En als er geen opvang is tijdens de vakantieperiode en ik moet werken, dan staat Luna paraat om in te springen.

Het gezin van Bart, Virginie en hun drie kinderen is al zo’n kleine vijf jaar pleeggezin. Ze doen voornamelijk crisisopvang van jonge kindjes, maar ook af en toe een ondersteunde pleegplaatsing korte duur, en nu voor het eerst een crisisplaatsing die is overgegaan naar perspectiefzoekende pleegzorg. In totaal vonden al veertien kinderen tijdelijk een warme thuis bij hen.

Luna, Noah en Zita staan helemaal achter de keuze voor pleegzorg en dragen graag hun steentje bij. De erkenning voor hun engagement met de pleegzorgpluim én een snoeptaart doet hen zichtbaar deugd. Ik vraag hen wat ze het mooiste en het moeilijkste vinden aan pleegzorg.

Luna antwoordt dat ze er van geniet om te zien hoe kinderen vertrouwen opbouwen tijdens hun verblijf in hun gezin. “Zo’n kleintje zien groeien en openbloeien vind ik mooi”, geeft ze aan. “Maar uiteraard zijn er ook minder leuke kanten aan een pleegzorgverhaal. Zo hebben die kleintjes best veel aandacht en zorg nodig en dat is soms intensief. Zeker als ze je nachtrust verstoren, dan vloek je wel eens”, lacht Luna.

Zita, de jongste van het gezin, vindt het leuk dat ze er vaak een speelkameraadje bij heeft. Ze geniet van het samen spelen. Dat ze de aandacht van mama en papa vaak moet delen met een extra gezinslid, vindt ook zij soms wat lastig.

En ook Noah sluit zich aan bij zijn zussen. “Het gevoel die kinderen vooruit te helpen in hun leven, is fijn. En we moeten inderdaad de aandacht delen, maar dat weegt niet op tegen de band die je met zo’n kind opbouwt. Afscheid nemen van een pleegkindje is dan ook niet altijd makkelijk. Soms missen we hen echt.”

Virginie erkent dat een jong pleegkindje wel heel wat zorg en aandacht vraagt en dat dit uiteraard een impact heeft op de andere kinderen. Daarom zorgen ze als ouders ook voor momenten waarop ze iets samen doen met hun drie kinderen. “Zo gaan we morgen op daguitstap terwijl ons pleegkindje een dagje naar de crèche gaat. En na de afronding van een plaatsing, nemen we altijd even de tijd om weer op adem te komen om daarna met zijn allen een nieuw pleegkindje te verwelkomen in ons gezin.”