Vandaag aan de beurt in #wieispleegzorg: Tiny, pleegzorgwerker. In deze rubriek stellen we onze medewerkers aan jullie voor. Zo maken jullie kennis met de verscheidenheid, de warmte en het engagement dat onze organisatie kenmerkt. Want samen zijn wij pleegzorg. Lees zeker verder als je wil weten wat Tiny zoal doet!
7 jaar werkt Tiny nu als begeleider bij Pleegzorg Limburg, nadat ze voorheen altijd in de Nederlandse pleegzorgcontext had gewerkt. “Dat was behoorlijk aanpassen, want er zijn toch wel wat verschillen.” In Nederland sprak ze bijvoorbeeld nooit met een jeugdrechter, hier moest dat wel. In Nederland wordt ook meer ingezet op permanente evaluatie van pleegzorgers. “Dat mis ik hier soms wel”, aldus Tiny. “Het kan heel helpend zijn om jaarlijks even stil te staan bij wat goed en minder goed loopt.”
Het leukste aan de job vindt Tiny de variatie. Naast begeleidingswerk staat ze namelijk samen met een collega ook in voor de vormingen GRIP (‘GRootouders In Pleegzorg’) en traumasensitief opvoeden. “Toen ik gevraagd werd om dit te doen, heb ik impulsief ja gezegd. Ik besefte nog niet goed dat dit betekende dat ik voor groepen zou moeten spreken”, lacht ze. “Maar ik doe het enorm graag. En ondertussen is het voor een groep staan, al lang niet meer zo beangstigend.”
Binnen GRIP gaat Tiny samen met grootouder-pleegzorgers op zoek naar hoe ze die moeilijke rol kunnen invullen. Ze helpt hen zoeken naar de balans tussen verwennen en opvoeden. Bij traumasensitief opvoeden leert ze pleegouders meer over wat trauma is en hoe men achter gedrag van kinderen kan kijken. “Maar de giga meerwaarde van deze vormingen ligt vooral in het groepsgebeuren”, vertelt ze. “De her- en erkenning die men daar krijgt, is van onschatbare waarde.”
Het digitaal werken omwille van de huidige pandemie, valt Tiny wel moeilijk. “Ik mis verbinding. Ik wil kort bij de mensen kunnen staan.” Ons nieuwe gebouw vindt ze dan weer prachtig. “Hier ben ik heel graag”. Laten we dan maar hopen – voor Tiny, maar ook wel voor ons allemaal – dat het ‘normale’ leven weer gauw hervat kan worden. Zodat Tiny vaker in dat mooie gebouw kan komen werken en meer kan inzetten op verbinding. Want willen we dat tenslotte niet allemaal?
Andere interessante artikels
Annemie Thys, een verhaal om stil van te worden
Het verhaal van de 54-jarige Annemie Thys is er eentje om stil van te worden. Gelukkig vult Annemie de stiltes door honderduit te praten over de zorg die ze opneemt voor haar vier kleinkinderen. Het gaat om de dochtertjes van haar twee eigen dochters.
Dieter en Giselle vinden steun bij pleegzorg
Dat elk pleegzorgverhaal weer anders is, bewijst het traject van Giselle en Dieter. Een koppel veertigers uit het rustige Waardamme. Zij zorgen sinds een zestal jaar voor Lili, die intussen, net als hun eigen dochter Celeste, dertien is geworden. Hun verhaal begon niet met een screening en enkele gesprekken, maar in heel andere omstandigheden.
Hoe de reeks 'tieners in pleegzorg' tot stand kwam...
De contentreeks 'tieners in pleegzorg' op de sociale media van Pleegzorg Limburg werd gemaakt in samenwerking met vier pleegjongeren. Stuk voor stuk geweldige jongeren, elk met hun eigen verhaal.