Portret van een pleegzorgmedewerker: Marita

In de reeks #wieispleegzorg leer je de gezichten van Pleegzorg Limburg kennen. Inhoudelijke en administratieve medewerkers vertellen je alles over hun job. Vandaag lees je het verhaal van Marita, pleegzorgwerker in het volwassenteam.

Marita is pleegzorgwerker in het volwassenteam, ze begeleidt de pleegzorgsituaties van pleeggasten. Pleeggasten zijn volwassen met een handicap of psychiatrische problematiek. “Dat kunnen volwassenen met AD(H)D of een lichte vorm van autisme zijn, maar ook volwassenen met een ernstigere problematiek, de doelgroep is heel divers.” Ze vindt het ook belangrijk om pleegzorg voor volwassenen bekender te maken onder het grote publiek. “In de maanden september tot november organiseren we infosessies voor organisaties en professionelen die met volwassenen met een handicap of psychiatrische problematiek werken, om zo pleegzorg bekend te maken bij hun en ervoor te zorgen dat zij volwassenen kunnen doorverwijzen naar pleegzorg wanneer dat nodig blijkt.”

Bijna 2 jaar geleden zette Marita de stap om bij Pleegzorg Limburg te komen werken. “Na een loopbaan van 26 jaar was het tijd voor een nieuwe uitdaging.” Opnieuw solliciteren was spannend: “Net alsof je na een lange tijd weer gaat daten, spannend en leuk tegelijkertijd.” Ondertussen hoort ze al helemaal bij het team. De samenhorigheid en team spirit die er bij Pleegzorg Limburg is, vindt ze dan ook heel speciaal. “Ik zit in een fantastisch team met een uitmuntende teamcoördinator.” Dat is belangrijk bij het uitvoeren van haar job: “Met momenten is het druk, voornamelijk als er enkele pleegzorgsituaties zijn die extra aandacht nodig hebben. Die geef je dan vol overgave want je wil alleen maar het beste voor je pleeggezinnen, maar de werkdruk is op die momenten hoog. In een goed team zitten waar je jouw verhaal kan delen, verlicht de werkdruk en de intensiteit van de verhalen waar je mee te maken krijgt.”

Het leukste aan haar job vindt ze de variatie. “Mijn jongste pleeggast is 18 jaar, de oudste 67. Ook heeft iedere pleeggast zijn eigen problematiek en geschiedenis. Er valt dus altijd wel iets te beleven.” Ook staat ze versteld van het doorzettingsvermogen van pleegouders en de veerkracht van pleegouders en ouders om elkaar altijd weer een nieuwe kans te geven. “De verstandhouding tussen ouders en pleegouders kent soms heel diepe dalen, maar toch vinden ze heel vaak een weg om de relatie te herstellen in het belang van de pleeggast. Dat is toch wel bijzonder.”