Vandaag aan de beurt in onze rubriek #wieispleegzorg: Ine, pleegzorgwerker binnen het volwassenenteam. Benieuwd naar de jobinhoud van deze straffe madam? Lees dan zeker verder!
Bij Ine voel je je meteen op je gemak. Geen wonder dat onze pleeggasten – volwassenen met een handicap of psychiatrische problematiek die in een pleeggezin wonen – haar zo graag zien komen! Als begeleidster van kinderen en volwassenen met voornamelijk een mentale beperking vindt ze het enorm belangrijk om empathisch te zijn. “Ik ben een gevoelsmens en kan me goed inleven in anderen. Daarom past deze job zo goed bij mij.” Ook respect draagt ze hoog in het vaandel: “Ik probeer het anders-zijn te accepteren zoals het is”.
De eerste vijf jaar na haar afstuderen, werkte Ine in een dagcentrum voor mensen met een beperking. Daarna koos ze voor de bijzondere jeugdzorg. Maar voor haar was het duidelijk: ooit zou ze terugkeren naar die eerste passie. Sinds 2014 werkt ze opnieuw met mensen met een beperking. Of ze blij is met die keuze? “Zeker! Ik vind echt alles leuk aan mijn job: het begeleiden, het werken met mensen en het samen zoeken naar oplossingen”, legt Ine uit. “Alleen verslagen schrijven doe ik niet graag!”, lacht ze.
Met sommige pleeggasten kan je niet op een gewone manier communiceren. Ine staat erop om dan toch een manier te vinden om te verbinden met deze mensen: “ik wil altijd mét hen spreken, niet alleen over hen. Ik vind het heel belangrijk dat iemand zelf kan beslissen over zijn leven”. Thema’s die tijdens haar begeleidingsgesprekken aan bod komen zijn bijvoorbeeld vrije tijd, welbevinden, tewerkstelling, seksualiteit, en de toekomst. Ze zet de mogelijkheden op een rijtje maar laat de pleeggast zelf knopen doorhakken. Soms volstaat het om gewoon een luisterend oor te bieden, voor zowel pleeggast als pleeggezin. “Het gebeurt ook dat je een situatie gewoon moet laten zoals ze is”, vertelt Ine. “Dat heb ik moeten leren. Maar soms is er gewoon geen nood aan concrete doelstellingen of verandering. En dat is ook oké.”
Andere interessante artikels
Annemie Thys, een verhaal om stil van te worden
Het verhaal van de 54-jarige Annemie Thys is er eentje om stil van te worden. Gelukkig vult Annemie de stiltes door honderduit te praten over de zorg die ze opneemt voor haar vier kleinkinderen. Het gaat om de dochtertjes van haar twee eigen dochters.
Dieter en Giselle vinden steun bij pleegzorg
Dat elk pleegzorgverhaal weer anders is, bewijst het traject van Giselle en Dieter. Een koppel veertigers uit het rustige Waardamme. Zij zorgen sinds een zestal jaar voor Lili, die intussen, net als hun eigen dochter Celeste, dertien is geworden. Hun verhaal begon niet met een screening en enkele gesprekken, maar in heel andere omstandigheden.
Hoe de reeks 'tieners in pleegzorg' tot stand kwam...
De contentreeks 'tieners in pleegzorg' op de sociale media van Pleegzorg Limburg werd gemaakt in samenwerking met vier pleegjongeren. Stuk voor stuk geweldige jongeren, elk met hun eigen verhaal.