Portret van een pleegzorgmedewerker: Franky

In de reeks #wieispleegzorg stellen we onze medewerkers voor. Onze organisatie telt immers al 150 gepassioneerde inhoudelijk en administratief medewerkers. Vandaag iemand waarvan er maar één is. Een beetje een buitenbeentje, maar wel onmisbaar: onze ervaringsdeskundige Franky!

Net voor de eerste lockdown, op maandag 16 maart, startte Franky als ervaringsdeskundige in armoede en sociale uitsluiting bij Pleegzorg Limburg. Geen evidente tijd om je draai te vinden, maar hij deed het toch maar. “Het was vreemd, maar door veel zelf initiatief te nemen, leerden mensen me snel kennen. En ondertussen heb ik werk genoeg!”.

De functie van ervaringsdeskundige blijft voor velen een vaag concept. Maar wat Franky doet is wél belangrijk: “ik zie en doorprik gevoeligheden op het vlak van armoede en sociale uitsluiting. Ik maak de vertaling van hulpverlening naar cliënt en omgekeerd.” Mensen beoordelen elkaar op basis van hun eigen waarden- en normenpatroon. “Ik help hen om daarbuiten te treden en zich in te leven in de ander.”

Dat Franky een verschil kan maken, blijkt uit heel wat voorbeelden uit de praktijk. Hij zorgde ervoor dat de ontmoetingsgroep voor ouders van een 5-tal leden groeide naar een groep met 16 ouders. Hij hielp ook in een dossier waarbij de begeleiding moeilijk kon verbinden met de moeder van het pleegkind. Dankzij hem volgt deze dame nu ouderbegeleiding en staat ze meer open voor begeleiding. “Als mensen het etiket van star en opstandig opgeplakt krijgen, probeer ik steeds te onderzoeken welke gevoelens daar achter zitten”, aldus Franky.

Dat hij heel wat energie krijgt van zijn job, is duidelijk: “Ik vind het fijn als ik mensen kan doen stilstaan, hen kan inspireren. Tegelijk doet het me ook deugd te merken dat ouders me vertrouwen. Dat is niet evident. Mensen van wie de kinderen geplaatst zijn, zijn immers gekwetst.” Die kennis en het vermogen om zich in te kunnen leven, komt niet zomaar vandaan. Franky werd als kind zelf geplaatst. “Aan die periode heb ik eigenlijk goede herinneringen. Maar toen ik als tiener weer thuis kon gaan wonen, heb ik echt gestruggeld en zelf aan de lijve ondervonden wat armoede is.”