Lore
Deze #trotsepleegzus is 14 en studeert STW in het tweede middelbaar. Ze houdt van paardrijden en heeft een kat. Maar sinds een jaar is er een wel héél belangrijk gezinslid bijgekomen: haar pleegbroertje L.
L is bijna 2,5 en woont fulltime bij het gezin. “Ik wilde altijd al een zusje of een broertje,” vertelt Lore. “Ik vind het dan ook héél leuk dat hij hier is komen wonen. In het begin was hij een beetje stil, maar eigenlijk liep dat al snel heel goed. Hij speelde veel bij ons, en leerde hier ook kruipen en stappen. Daar heb ik hem als grote zus wel mee kunnen helpen.”
Niet meer alleen
Haar fonkelende oogjes liegen er niet om: Lore is in de wolken met haar pleegbroertje erbij. “Eerst was ik alleen. Nu heb ik altijd iemand om mee te spelen. Ik leg hem ook in zijn bedje, ga met hem buiten spelen, geef hem eten en zo. Dat zijn allemaal grote-zus-dingen waar ik mee help.”
“L is ook een échte deugniet,” bekent Lore, “we genieten ervan om samen allemaal dingen uit te halen,” giechelt ze. Dat hoort erbij, kleutertjes doen dat, vindt ze. “Nu is de rust in huis misschien wel voorbij, maar dat vind ik helemaal niet erg.”
Goede beslissing
Dit is wat we noemen een ‘netwerkplaatsing’. “L is een kindje uit onze familie, wij kennen hem al van bij zijn geboorte.” Lore verduidelijkt de situatie: “Mijn papa is eigenlijk de peter van de mama van L. Omdat zijn mama en papa niet goed voor hem konden zorgen, verbleef hij bij mijn oma en opa. Maar voor hen werd het te moeilijk om hem te blijven opvangen. Ik wist dus dat ze een pleeggezin voor hem zochten. Ik vond het een super goede beslissing van mijn ouders om L op te vangen, want anders zou hij weggaan en dan kon ik hem niet meer zien.”
Sjiek
“Ik vertel zeker ook aan anderen dat ik een pleegbroertje heb. Want dat is toch iets speciaals. Zomaar een ander kind opvangen, meestal zou je niet denken dat er bij een kind van 14 nog een kleintje bij komt. Daarom moet ik vaak van mensen tegen mijn ouders zeggen dat dat toch wel sjiek is dat ze dat doen. Ik vind dat zelf ook. En het is fijn om zo’n kleintje in huis te hebben. Dat brengt leven in de brouwerij.“
Goede zorgen
Het belangrijkste wat ze als pleeggezin voor L kunnen doen is volgens Lore: gewoon goed voor hem zorgen. “Dat deden oma en opa ook, maar het zijn iets oudere mensen. Ze zouden misschien minder vlug met hem naar de speeltuin gaan of zo, dat doen wij dus wel met hem.”
“Hij gaat in februari ook naar school. Spannend! Ze zeggen dat hij er wel klaar voor is. Hij gaat nu nog elke dag naar de onthaalmoeder.”
Bijzonder
Wat L bijzonder maakt? Dat hij gewoon zo lief is, vindt Lore. “Hij is ook heel bezorgd om mij, wat ik toch gek vind op zijn leeftijd. Als ik bijvoorbeeld eventjes weg ben, is hij me meteen aan het zoeken. Hij kan wel zonder mij maar hij blijft toch graag dichtbij.”
In het begin waren er ook af en toe wel eens wat moeilijkere momenten, geeft Lore toe. “Hij miste mijn oma en opa toen wel fel. Hij kon dan heel hangerig zijn. Hij moest natuurlijk ook wennen aan een hele nieuwe omgeving. En hij moest leren hoe we hier met elkaar omgaan, en rekening houden met nieuwe regeltjes. Bij oma en opa werd hij veel opgepakt, hier was dat wel wat minder.”
Het was dus wennen in het begin. Voor L, maar ook voor Lore. Zij moest na zovele jaren als enig kind in het gezin haar aandacht nu ook delen. Maar daar heeft ze hélemaal geen problemen mee, beweert ze stellig.
Toekomstplannen
“Ik denk dat we vooral veel deugnietenstreken gaan uithalen samen”, lacht Lore. “L blijft tot zijn 13 jaar zeker al bij ons. Ik zit zelf op de KSA, waarschijnlijk zal hij later ook naar de KSA gaan.” Lore kijkt er al naar uit om dan leiding van hem te worden. Dat zorgende zit helemaal in haar aard. Haar studierichting STW wijst ook in die richting. Het sociale, werken met kinderen, oppassen, dat ligt haar. “Dat heb ik altijd heel fel gehad. Later zou ik graag kleuterjuf worden.“
Een goede pleegzus
Lore heeft enkele tips voor kandidaat-pleeggezinnen. “Je leert er allemaal een beetje uit. Om een goede pleegzus te zijn, moet je je wel goed kunnen aanpassen,” vindt ze. Je moet zeker ook interesse tonen in je pleegbroer, en meespelen met hem.”
“Later zou ik zelf ook graag pleeggezin willen worden, denk ik. Iedereen verdient een goede thuis. Dus zou ik zeker ook overwegen om dat voor iemand anders te doen. Alles komt goed, het gevoel dat je iemand een goede thuis kunt geven is al heel mooi vind ik.”
Smelten voor pleegzorg
Lore sluit graag af met haar mooiste moment: “Dat was toen L. zijn eerste stapjes zette. Of nee, toen hij voor het eerst mijn naam zei. Toen was hij ongeveer 1 jaar en 2 maanden. Hij noemt me ‘zusje’ of ‘Loreke’. Dat is zo schattig, daar smelt ik van!”
Smelt jij ook voor pleegzorg?
Kom naar één van onze infosessies in jouw buurt of vraag een infopakket aan.
Andere interessante artikels
Annemie Thys, een verhaal om stil van te worden
Het verhaal van de 54-jarige Annemie Thys is er eentje om stil van te worden. Gelukkig vult Annemie de stiltes door honderduit te praten over de zorg die ze opneemt voor haar vier kleinkinderen. Het gaat om de dochtertjes van haar twee eigen dochters.
Dieter en Giselle vinden steun bij pleegzorg
Dat elk pleegzorgverhaal weer anders is, bewijst het traject van Giselle en Dieter. Een koppel veertigers uit het rustige Waardamme. Zij zorgen sinds een zestal jaar voor Lili, die intussen, net als hun eigen dochter Celeste, dertien is geworden. Hun verhaal begon niet met een screening en enkele gesprekken, maar in heel andere omstandigheden.
Hoe de reeks 'tieners in pleegzorg' tot stand kwam...
De contentreeks 'tieners in pleegzorg' op de sociale media van Pleegzorg Limburg werd gemaakt in samenwerking met vier pleegjongeren. Stuk voor stuk geweldige jongeren, elk met hun eigen verhaal.