zorgSAMEN - Kamiel woont in een leefgroep en heeft een logeergezin
Kamiel* is tien jaar. Kamiel woont al een hele tijd in Ten Dries, eigenlijk al sinds hij baby was. Hij verblijft er in leefgroep Onyx. Een groep jongens en meisjes van zes tot twaalf jaar. Toen hij een jaar of vijf was, ging hij op woensdagnamiddag, wekelijks spelen bij een speelgezin. Het was een gezin met twee eigen dochters. Toen zij zwaardere studies aanvatten werden de speelmomenten van Kamiel wat afgebouwd. Nu gaat hij sinds twee jaar twee keer per maand naar het gezin van Veerle en Dirk.
*De naam van Kamiel werd gewijzigd om zijn privacy niet te schenden.
Het gezin van Veerle en Dirk
Veerle en Dirk hebben een eigen zoon van dertien jaar. Kamiel en Lewis kunnen het prima met elkaar vinden. Samen ravotten in de tuin, samen tennissen, voetballen en zwemmen zijn de favoriete bezigheden van de jongens. Kamiel is een echte sporter. Kamiel gaat niet alleen spelen in het gezin van Veerle, Dirk en Lewis, hij blijft er ook overnachten. Voor Kamiel zijn de weekends bij Veerle en Dirk een beetje als thuiskomen in een tweede huis. Hij vindt het er echt leuk. Het is iets waar hij telkens ontzettend naar uitkijkt. Er is ook een hondje in zijn logeergezin. Dat heet Flavie.
Momentje op de bank
Flavie heeft Kamiels hart gestolen. Hij houdt van huisdieren. As hij kon was dat het eerste wat hij in de leefgroep zou veranderen. Niet één hondje maar direct een roedel van een stuk of vijftien! Ook de mama van Kamiel heeft honden. Niet zulke kleintjes als bij Veerle en Dirk, maar twee Border Collies en een Husky. Kamiel vindt het leven bij Veerle en Dirk niet zo anders als dat in de leefgroep, behalve dan dat zij een zwembad hebben. Ook kopen zij eten voor het ontbijt dat Kamiel extra lekker vindt. ‘s Avonds kijkt Kamiel bij Veerle en Dirk vaak nog wat televisie. Dat doet hij in de leefgroep ook. Bij Veerle en Dirk eet Kamiel vaak nog iets lekkers in de zetel. Het dessertje in de leefgroep is meestal een gewone koek. Bij Veerle en Dirk krijgt Kamiel soms nog een taartje, wat natuurlijk veel beter In de smaak valt. Lewis kijkt niet altijd mee naar de televisie. Soms zit hij nog wat te gamen op de PlayStation. Maar ook alleen met Veerle en Dirk geniet Kamiel van het gezellige momentje op de bank.
Kamiel vindt dingen in de leefgroep soms ook best leuk. Het is alleen veel toffer als je met minder samen moet beslissen naar wat je gaat kijken. Bij Veerle en Dirk vindt Kamiel het erg leuk om met Lewis te spelen, maar in de leefgroep heeft Kamiel ook veel vrienden. Als ik Kamiel vraag of hij liever vaker in een gezin zou wonen of meer in de leefgroep zou zijn, hoeft hij niet lang na te denken. Hij zou zo naar een gezin verhuizen. In de leefgroep verveelt hij zich vaak. Kamiel kan zich niet voorstellen dat hij zich in een gezin even vaak zou vervelen of dat er andere zaken moeilijker zouden zijn dan in de leefgroep. Misschien zou hij in het begin zijn vrienden en leefgroepbegeleiders wel wat missen. Maar in een gezin wonen lijkt Kamiel stukken aangenamer dan het leven in de voorziening. Vooral het idee dat hij dan eigen huisdieren zou kunnen hebben, lijkt hem geweldig!
Andere interessante artikels
Week Van De Diversiteit - Handicap
Tijdens de Week van de Diversiteit zetten we het thema handicap in de kijker. In dat kader sprak ik met Natascha*, een pleeggast met autisme en ADHD. Natascha is al jaren een vertrouwd gezicht binnen Pleegzorg. Ze is actief in participatieraden, een warme stem voor mensen met een handicap en iemand die steeds weer haar verhaal wil inzetten om anderen te helpen begrijpen. Ze woont intussen zelfstandig met ondersteuning van pleegzorg. Door een scheenbeenbreuk ligt ze momenteel in het ziekenhuis, maar ze blijft hoopvol: "Zodra ik weer goed te been ben, smijt ik me opnieuw volledig."
Week Van De Diversiteit - Etniciteit
Voor de Week van de Diversiteit sprak ik met Ellen en Kris*, pleegouders van Kaï* (22), een jongeman met Albanese roots. Op zijn vijftiende kwam hij als niet-begeleide minderjarige vluchteling naar België. Aanvankelijk verbleef hij in een opvangcentrum, maar tijdens de weekends kon hij terecht bij Ellen en Kris. Wat begon met af en toe een logeerpartij groeide uit tot een warme pleegzorgrelatie. Sinds 2019 maakt Kaï officieel deel uit van hun gezin.
Week Van De Diversiteit - Religie
Anja* en haar gezin waren twee jaar lang het pleeggezin van Alex*, een minderjarige vluchteling die te voet van Afghanistan naar België is gekomen. Een indrukwekkende tocht, met een zware rugzak vol herinneringen, trauma’s en hoop. Bij aankomst in België kon hij niet blijven in de voorziening. Toen Anja en haar man voorstelden om hem op te vangen op hun landbouwbedrijf, werden ze voor gek verklaard. Maar hun huis – en vooral hun hart – stonden open.