Het verhaal van Wim
Toen Wim zestien jaar geleden ernstig ziek werd, kwam hij tot het besef niet alleen binnen zijn job, maar ook daarbuiten zorg te willen dragen voor kinderen. Hij deelt zijn ervaring en werpt een blik terug op zijn traject bij pleegzorg.
Ik ben Wim en beëindigde zonet een 41-jarige loopbaan in het onderwijs.
Gedurende heel deze periode heb ik op een intensieve manier kinderen begeleid en opgevolgd en dit altijd met een bijzondere aandacht voor kinderen die extra zorg nodig hadden. Ook in de sport, in mijn 32-jarige carrière als coach, coördinator en bestuurslid heb ik met tal van jongeren samengewerkt.
Ruim zestien jaar geleden had ik ernstige gezondheidsproblemen en dan word je soms genoodzaakt om je leven door een andere bril te bekijken. Kort daarna ging ik op zoek naar een concrete manier om de zorg op te nemen voor een kind.
Al heel snel kwam pleegzorg in beeld. In de vorming voor kandidaat-pleeggezinnen ontmoette ik veel gelijkgezinden van allerlei pluimage, maar allemaal met een groot hart voor kinderen.
Plots ging alles heel snel. Met mijn eerste pleegkind Boris* beleefde ik acht mooie jaren, al liep het niet altijd van een leien dakje.
Mijn motivatie voor pleegzorg?
Ik wil kinderen graag enkele “rustige” jaren in hun leven geven en ik wil hen alle kansen bieden die kinderen in een gewone gezinssituatie zouden krijgen.
Pleegzorg heeft mijn leven volledig veranderd en het heeft me rijker gemaakt. Al ondervond ik hoe belangrijk het is dat je een netwerk hebt. De steun van familie en vrienden is onontbeerlijk en geloof me, je hebt hen ook hard nodig. Niet alleen voor praktische zaken maar evenzeer in perioden dat het eens wat moeilijker gaat. Ook een vaste pleegzorgbegeleider is een grote troef. Op dat vlak heb ik geluk gehad en met Sofie en Arne heb ik de bovenste beste begeleiders.
Op dit moment heb ik twee pleegkinderen : Elias* is zestien jaar en is al acht jaar bij mij en Nelson* is dertien en is nu een maand bij mij. Zij houden me jong en geven me een belangrijk doel in mijn leven: zorg dragen.
* Omwille van privacy zijn schuilnamen gebruikt.
Andere interessante artikels
Pleegbroer en -zus van een jonge vluchteling
K. is een kleine twee jaar geleden in het gezin komen wonen. De jongen komt uit Syrië en arriveerde hier toen hij amper acht jaar oud was. Intussen spreekt hij vlot Nederlands en speelt spelletjes met zijn pleegbroer en -zus alsof het nooit anders is geweest.
Pleegzorg als verrijking
Het huis van Sarah en Tom ademt gastvrijheid. Ze maken mensen graag warm voor pleegzorg en de problematiek van jongeren op de vlucht. Ze doen dat in hun dichte omgeving door te praten over hun warme contact met F., een jongeman die vluchtte uit Afghanistan en meer dan een jaar bij hen heeft gewoond. Ze zijn ervan overtuigd dat veel mensen zouden kunnen wat zij deden. Het mateloze respect voor pleeggezinnen maakt het soms iets onbereikbaars. Zelf zeggen ze daarover: “Ja, het was bijzonder met F. bij ons thuis, maar anderen zouden dit ook kunnen.”
Bevraging samenwerking met de jeugdadvocaat
In het voorjaar van 2024 organiseerde Pleegzorg Oost-Vlaanderen een bevraging onder pleegzorgers, ouders en jongeren over de samenwerking met de jeugdadvocaat.
Deze kwam er omdat pleegzorgers hun zeer uiteenlopende ervaringen bij de jaarlijkse zitting met ons deelden.
Zo’n jaarlijkse zitting is voor veel betrokkenen een spannende ervaring. Er wordt namelijk bekeken wat het meest aangewezen perspectief is voor het pleegkind of de pleegjongere. Dat het kind of de jongere daarin goed gehoord en vertegenwoordigd wordt, is essentieel. Daarom wilden we als pleegzorgdienst de noden, kansen en krachten ervan in kaart brengen om verbetervoorstellen te formuleren naar de organisatie en de balie.