Het gASStvrije gezin van Els en Jan

Els is een jaar heel ziek geweest en was tot het besef gekomen dat het leven zo kort is, dat ze er graag wat meer betekenis aan wilden geven. “De vraag naar gezinnen met kennis over ASS leek ons op het lijf geschreven. We hebben dan even met Jelena, onze dochter, aan tafel gezeten. Zij zag dat ook zitten, wat uiteraard wel belangrijk voor ons was. Na de screening duurde het niet zo heel lang voor Klaas* aan ons werd voorgesteld. Dat was heel spannend voor iedereen natuurlijk. Maar tot ieders verrassing klikte het goed en vroeg Klaas zelf om een eerste weekend met overnachting te mogen blijven. Dan waren we eigenlijk direct vertrokken.”

Verrijking

“Het is heel fijn om vast te stellen dat we dankzij onze ervaring met Milo heel veel kunnen doen voor Klaas. We zien veel van de ene in de andere terug. We maken van nature duidelijke afspraken en een planningsbord hadden we hier al langer in huis. We weten dat rust en regelmaat in huis factoren zijn die meespelen om een aangename sfeer te creëren. Tegelijkertijd is het ook heel boeiend en verrassend dat we dankzij Klaas ook andere inzichten krijgen in Milo’s leefwereld. Dingen die in het verleden op een bepaalde manier zijn gelopen kunnen we nu met een andere bril zien. Daar kunnen we nu met Milo op terugkomen en hem er met die nieuwe inzichten erkenning voor geven. Milo heeft zijn weg intussen gevonden, maar in zekere zin heeft de zorg voor Klaas dus ook onze band met Milo nog sterker gemaakt. Het klopt dus echt wel dat pleegzorg je leven op verschillende manieren verrijkt!”

Klaas gaat nu ongeveer drie jaar lang één weekend per maand bij Els en Jan logeren. Een typisch weekend met Klaas verloopt op een min of meer gelijke manier: de zaterdagochtend gaat Jan hem met de trein ophalen. Om half elf komen ze dan terug. Nadat Klaas zich in zijn kamer heeft geïnstalleerd, speelt hij een gezelschapsspelletje met Els tijdens het aperitiefje. Mens-erger-je-niet is één van de klassiekers. Soms helpt Klaas Jan ook bij het koken. Na de middag gaan ze vaak wandelen, doen ze een uitstap of gaan ze knutselen. Om 18 uur stipt is het weer etenstijd. Voor bedtijd is er nog tijd voor een bad en een spelletje of een film.

’s Zondags is Klaas altijd vroeg wakker, samen bakken en vers ontbijt maken is dan pure verwennerij voor Klaas. Het daaropvolgend wandelingetje met Jan, waarin ze de week overzien, over de huisdieren praten, is hun mannenmomentje. ’s Middags gaan ze weer koken. Nu helpt Klaas daar steeds vaker bij. Hij leert af en toe nieuwe dingen kennen en proeven. Met wisselend succes. Soms lukt het met een ander recept of andere bereiding toch om dingen te proeven die hij eerst niet lekker vond. Op zondagnamiddag wordt er gepuzzeld en wordt er koffie gedronken. Dat is dan het cocoon-momentje met Els. Om 16 uur komt mama Klaas halen.

Tot rust komen

“Eigenlijk plannen we geen grootse activiteiten. Ons gezin is een plek waar Klaas tot rust moet komen. Sinds kort is er een nieuwe factor in onze weekends gekomen: gamen. We proberen dat een beetje beperkt te houden met vier appeltjes: elk appeltje staat voor een half uur schermtijd tijdens het weekend. Het is niet altijd eenvoudig, zeker niet met de online-spelletjes. Helemaal niet gamen hier zou voor onrust zorgen. Hem de controle geven over het verspreiden van schermtijd over het weekend geeft hem rust.”
“Het is soms ook niet eenvoudig om Klaas te boeien. We hopen dat hem laten kiezen uit twee activiteiten het voor hem wat interessanter maakt. We hebben natuurlijk zelf geen inwonende kinderen meer die hem wat helpen afleiden en de computer is vaak een moeilijke tegenstander om tegen op te boksen,” lacht Jan. “We plannen wel hem binnenkort eens kennis te laten maken met mijn nichtje van dezelfde leeftijd, nu dat weer kan.”

“In de zoektocht naar bezigheden voor Klaas is de samenwerking met VZW Victor en pleegzorg wel heel fijn. Beide diensten zijn heel bereikbaar en zijn creatief in het zoeken naar oplossingen van heel praktische problemen. Voor ons is dit verhaal erg verrijkend voor onszelf, maar ook het gevoel een meerwaarde te kunnen betekenen voor iemand anders, is echt fijn. Het voelt goed dat we de mama van Klaas, ruimte kunnen bieden voor andere zaken. Zij kan nu eindelijk aandacht schenken aan haar zwangere dochter. Ze rekent echt op ons gezin.”

Els en Jan zien zich dit nog lang doen. “Zolang als er energie voor is, ook als Klaas het zelf niet meer zitten, dan is hier zeker een nieuw gezicht welkom.”

*Uit privacy-overwegingen gaven we “Klaas” een andere voornaam.