Een pleegzorger aan het woord
27 maart 2020 - Mijn vrouw gaat naar een voorziening om ons pleegdochtertje, toen tien weken oud, op te halen. Zij werd door de politie van thuis weggehaald omwille van een verontrustende opvoedingssituatie. Sindsdien zorgen we voor haar.
Wij, mijn vrouw en ik, kozen heel bewust voor pleegzorg. Hoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik eerst overtuigd moest worden. Ik had schrik voor wat dat met ons gezin zou doen. Je haalt tenslotte een kind in huis met een rugzak. Tot op de dag van vandaag kan ik zeggen dat ik er geen moment spijt van gehad heb. Het is een unieke ervaring.
Wij leven in een gedeelde wereld. Mama is in beeld, papa niet. Tweewekelijks gaat Sterre* op bezoek bij haar mama in een veilige, neutrale ruimte van pleegzorg. Vorige zaterdag nog zaten wij samen pannenkoeken te eten. Er werd gelachen en gepraat over Sterre … Ze werd omringd door heel wat warmte. Thuis praten wij met Sterre over haar mama. Wij focussen niet op wat er verkeerd gelopen is, wij focussen op het goeie. Sterres mama krijgt een plaats binnen ons gezin, ze is een deel van onze familie. Wij zien het als één team dat zorgt voor Sterre. We leggen onze pleegdochter uit dat wij voor haar zorgen zolang het nodig is maar dat mama nu eerst voor zichzelf moet zorgen…
Ik heb zeer veel respect voor mijn vrouw omdat ze echt ruimte geeft aan Sterres mama om haar ouderrol op te nemen. Vorig jaar bijvoorbeeld werd Sterre gedoopt. Mijn vrouw ging op de tweede rij zitten. Ik zat naast de mama op de eerste rij, samen met Sterre. Zo heb ik ook erg veel respect voor onze twee zonen. Zij spelen dag in dag uit met haar, zij gaan met haar naar school en zorgen voor haar. Zij voelen Sterre heel goed aan. Onze zonen hebben niet bewust gekozen voor het pleegzorgverhaal. Zij waren daar op het moment van de screening nog te klein voor. Wij hebben wel steeds zeer open met hen gecommuniceerd en zo zijn we allemaal samen op de pleegzorgtrein vertrokken. Voor hen is het een zeer goede levensles: zij zien dat niet iedereen het even goed heeft en dat ze mogen tevreden zijn met kleine dingen. Als laatste zijn we God dankbaar want we werden gezegend met een ‘prachtige’ pleegdochter. Guitig, veel lachen, gevoel voor humor … en bovenal zorgt ze voor een enorme verbinding binnen onze eigen familie maar ook met haar familie.
Leven in verbondenheid is prachtig en dat zijn de vitaminen, de levensmineralen, die we zo broodnodig hebben.
*Sterre is een schuilnaam omwille van privacyredenen.
Andere interessante artikels
Annemie Thys, een verhaal om stil van te worden
Het verhaal van de 54-jarige Annemie Thys is er eentje om stil van te worden. Gelukkig vult Annemie de stiltes door honderduit te praten over de zorg die ze opneemt voor haar vier kleinkinderen. Het gaat om de dochtertjes van haar twee eigen dochters.
Dieter en Giselle vinden steun bij pleegzorg
Dat elk pleegzorgverhaal weer anders is, bewijst het traject van Giselle en Dieter. Een koppel veertigers uit het rustige Waardamme. Zij zorgen sinds een zestal jaar voor Lili, die intussen, net als hun eigen dochter Celeste, dertien is geworden. Hun verhaal begon niet met een screening en enkele gesprekken, maar in heel andere omstandigheden.
Hoe de reeks 'tieners in pleegzorg' tot stand kwam...
De contentreeks 'tieners in pleegzorg' op de sociale media van Pleegzorg Limburg werd gemaakt in samenwerking met vier pleegjongeren. Stuk voor stuk geweldige jongeren, elk met hun eigen verhaal.