De week van een pleegzorgbegeleider
Benieuwd hoe een week van een pleegzorgbegeleider eruitziet? Nina neemt je mee op pad!
Maandag
Vandaag heb ik crisispermanentie. Dat betekent dat ik heel de dag bereikbaar ben op kantoor in Genk om eventuele crisisvragen op te vangen. In september stapte ik in het crisisteam, bovenop mijn andere begeleiderswerk. Ik heb altijd al interesse gehad in de crisiswerking binnen jeugdzorg, maar had nog niet de kans om er effectief in te werken. Vandaar die keuze.
Er is nog geen telefoontje binnengekomen, des te meer tijd dus om mijn administratie bij te werken. Daar is vaak geen tijd voor na de dagelijkse telefoons, sms’en, mails, huis- en begeleide bezoeken. Elk contact met pleegzorgers, ouders, pleegkinderen en andere betrokkenen moeten we registreren en uitschrijven. Voor 26 dossiers vraagt dat heel wat planning en daar ben ik niet altijd de beste in. Het gevoel als zo’n verslag dan eindelijk af is: heerlijk!
Dinsdag
De dag begint met een jaarlijkse zitting op de jeugdrechtbank. Die verloopt gelukkig heel vlot, al is het altijd even spannend. Zeker voor ouders en pleegzorgers, maar ook voor mij. Op basis van ons advies en het werk dat we geleverd hebben in het gezin, beslissen ze over het verdere verloop van de pleegzorgsituatie.
Na de middag volgt een huisbezoek bij doorwinterde pleegzorgers. Mensen die al jarenlang voor dezelfde kinderen zorgen en hen zien als hun eigen kinderen. Toch zijn er soms nog moeilijkheden. De puberteit is voor veel jongeren een zoektocht. Al wonen ze al jaren in een stabiel en warm nest, dan nog kan dat een woelige periode zijn. Vandaag ga ik samen met een medewerker van ons therapeutisch team langs bij het gezin. Samen met de pleegzorgers gaan we een SEO-R afleggen, een inschaling van de sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind. Een kind kan perfect functioneren op intellectueel vlak, maar toch moeilijkheden hebben op sociaal-emotioneel vlak door bijvoorbeeld de rugzak die het meedraagt. Aan de hand van vragenlijsten gaan we samen achterhalen op welke leeftijd het kind functioneert en geven we de pleegzorgers aangepaste handvaten om om te gaan met het gedrag en de emoties van het pleegkind.
Op het einde van de dag heb ik een begeleid bezoek met een mama en haar kindje van anderhalf jaar. Ze hebben een fijn moment samen. Eén van de mooie en waardevolle momenten in pleegzorg.
Woensdag
Pfoe, wat een dag… dat had ik niet zien aankomen!
Rustig opgestaan, perfect wetende hoe mijn planning van de dag eruit ziet: overleg met het therapeutisch team, twee begeleide bezoeken en een huisbezoek samen met de selecteur om de ervaringen van een pleeggezin in de eerste zes maanden van hun pleegzorgtraject te bespreken. Druk, maar duidelijk.
Tot ik een telefoontje krijg. Een van de begeleide bezoeken kan niet doorgaan. De pleegmama die het pleegkind zou brengen is ziek, symptomen van corona. Iets waar we dagelijks mee te maken krijgen. Iedereen heeft daar natuurlijk begrip voor, maar het valt vaak zwaar voor de ouders. Zeker als er wat spanning op de pleegzorgplaatsing zit. Als ze hun kind dan niet kunnen zien, terwijl ze al zo weinig contacten hebben, kan ik mij perfect voorstellen hoe moeilijk dat is en dat de emotie het overneemt. Bijgevolg, een boze telefoon van de moeder die overstuur is omdat ze haar kind niet kan zien. Ze wil dat ik dit oplos, wat jammer genoeg onmogelijk is gezien de coronamaatregelen en de beperkingen die de jeugdrechter oplegt.
Nu mijn namiddag plots voor een deel is vrijgekomen, heb ik weer wat tijd om ander werk in te halen. Maar dan dient het volgende probleem zich aan. Via via heb ik opgevangen dat de papa van het andere begeleid bezoek mogelijks positief zou testen op corona, waardoor het niet zeker is of het bezoek kan doorgaan. Ook hier veel telefoons, mails en berichten om tot de conclusie te komen dat we het niet zeker weten en het bezoek moeten verplaatsen. Gelukkig is deze papa heel begripvol en is dit snel van de baan.
Voor het bezoek van de avond hetzelfde probleem, iemand ziek in huis, dus afgezegd. Corona legt wel wat beslag op ons werk en op de kwalitatieve hulpverlening die we willen bieden. Voordeel is dat, na deze drukke en toch wel zware dag, mijn werkdag er sneller op zit en ik dus wat eerder kan ontspannen, wat zeker welkom is.
Donderdag
De dag start met een overleg rond een meisje dat al een tijd in crisis zit. Met alle betrokkenen zoeken we naar welke oplossing het beste of het minst ingrijpend is. Veel emoties opvangen en op de stoel van zowel jongere als pleegouders zitten, is een moeilijke opdracht.
Nadien vertrek ik met mijn auto de baan op voor een overleg met het Ondersteuningscentrum Jeugdzorg in Hasselt. Mijn auto is ook echt mijn trouwe partner onderweg en op vele dagen mijn beste vriend. We brengen als pleegzorgwerker vaak meer tijd door in de auto dan op de bureau en moeten dus ook regelmatig tussen alle afspraken door onderweg eten en pauzeren, zoals vandaag.
Terug op de dienst heb ik een overleg met mijn teamverantwoordelijke over mijn dossiers, iets wat we regelmatig doen om te kijken hoe elk dossier loopt en waar er ondersteuning nodig is. Die momenten zijn waardevol, het is een moment om te ventileren. Zelfzorg wordt hoog in het vaandel gedragen binnen pleegzorg en dat is zeker noodzakelijk.
De dag eindigen doe ik met een begeleid bezoek tussen een papa en kind. Opnieuw een mooi moment om de dag mee af te sluiten. Leuk!
Vrijdag
6u30, veel te vroeg … De trein op voor een overleg in Oost-Vlaanderen. Soms werken we samen met OCJ’s en rechtbanken van andere provincies, en dat is voor dit dossier het geval. Aangezien mijn aansluiting vertraging heeft, maak ik een tussenstop en werk ik in het station zelf wat verder.
Na mijn overleg aan de andere kant van België, spoor ik rustig terug naar mijn thuisstad, om daar van thuis uit verder te werken aan alle administratieve dingen waarin ik nog achterstand heb.
Een week in het leven van een pleegzorgbegeleider … Vermoeiend, doodop met momenten, maar vooral heel divers, verrassend en veelzijdig – kortom: nooit saai!
Andere interessante artikels
Een pleegzorgpluim voor Gitte & Cato!
Elk kwartaal zetten we bij pleegzorg iemand in de bloemetjes die een pluim verdient voor zijn of haar engagement in pleegzorg. Dat kan gaan over een pleeggezin, ouders, een pleegzorgbegeleider,... Die persoon verrassen we dan met een bezoekje, een award en een artikel in Kleurrijk, ons pleegzorgtijdschrift.
Een pleegzorgpluim voor Rik!
Elk kwartaal zetten we bij pleegzorg iemand in de bloemetjes die een pluim verdient voor zijn of haar engagement in pleegzorg. Dat kan gaan over een pleeggezin, ouders, een pleegzorgbegeleider,... Die persoon verrassen we dan met een bezoekje, een award en een artikel in Kleurrijk, ons pleegzorgtijdschrift.
Huisdieren in pleegzorg
Of het nu gaat over een hond, een kat, een stel kippen of een konijn … tal van mensen kiezen ervoor om hun thuis te delen met een harige of gevleugelde metgezel en dat heeft zo zijn voordelen. Als levende wezens met behoeftes en gevoelens, bestrijden ze eenzaamheid, zorgen ze voor gezelligheid en hebben ze ook een positieve invloed op de ontwikkeling van onze (pleeg)kinderen. Drie pleeggezinnen getuigen over de rol die hun huisdier in hun leven vervult en over de (positieve) impact van hun trouwe metgezel.