Vijf speerpunten vanuit Pleegzorg voor de Vlaamse en federale verkiezingen 2024

Pleegzorgers nemen de zorg op voor een kind van iemand anders. Wanneer dit voor langere tijd en continu is, biedt ouderschapsverlof de mogelijkheid om – net als in elk ander gezin - een gedegen balans te vinden tussen werk en privé-leven. “We vragen niets extra’s, we vragen enkel de toepassing van gelijke maatregelen bij gelijke omstandigheden,“ stelt Brocatus. “Waar het tijdens de corona-lockdown wel mogelijk bleek, is die openstelling van het ouderschapsverlof in gewone tijden nog altijd niet gerealiseerd. Goede wetsvoorstellen zijn er, wat belet het federaal parlement om die te stemmen?

Pleegjongeren en pleeggasten (volwassenen met een handicap en/of psychiatrische problematiek) kunnen momenteel enkel fiscaal ten laste zijn in het pleeggezin wanneer zij al vóór de leeftijd van 18 jaar deel uitmaakten van het gezin. Brocatus: “Alle instanties stellen vast dat hulp en ondersteuning voor deze persoon nodig is en dat pleegzorg voor hem of haar de beste oplossing zou zijn. De pleegzorgers zijn bereid om dat engagement op te nemen, maar fiscaal wordt dat helemaal niet erkend, omdat hun nieuwe gezinsleden nu eenmaal ouder zijn dan 18.” Alleen wanneer je pleegzorg opneemt voor je meerderjarige broer of zus geldt nu die fiscale erkenning. “Het federale parlement dient hiervoor de nodige stappen te zetten. Want we zijn ervan overtuigd dat dit mensen kan helpen overtuigen om zo’n engagement aan te gaan,” aldus Brocatus.

Wanneer pleegjongeren de leeftijd van 18, 21 of zelfs 25 jaar bereiken en de stap naar zelfstandigheid zetten, worden zij daarop voorbereid door hun pleegzorgbegeleiding en natuurlijk ook door hun pleegzorgers. Brocatus: “Toch horen we vaak van deze jongvolwassenen dat zij heel wat drempels ervaren wanneer zij voor het eerst op eigen benen staan, bijvoorbeeld bij het zoeken van een gepaste woning. Daarom pleiten wij voor een vlottere toegang tot hulplijnen zoals een installatiepremie of huursubsidie. De Vlaamse overheid en lokale besturen hebben daarvoor de sleutels in handen.”

“Uit ervaring weten we dat heel wat ouders van kinderen in pleegzorg over weinig financiële middelen beschikken. En ook al lukt het voor korte of langere tijd niet om zelf voor hun kind te zorgen, willen zij wel een zo goed mogelijke band behouden of opbouwen met hun kind in het pleeggezin,” zegt Jan Brocatus. “En die band tussen kind en ouders blijkt ook heel belangrijk, onder meer in het licht van de eventuele re-integratie in de familiale kring.”

Tot de start van het Groeipakket behield de ouder een forfaitaire kinderbijslag. Die was destijds in het leven geroepen zodat ouders bijvoorbeeld een busticket konden kopen om op een bezoekmoment te geraken, hun kind op een ijsje te kunnen trakteren of het te verrassen met een verjaardagscadeautje. Brocatus: “Ook pleegzorgers vragen met aandrang dat de Vlaamse overheid opnieuw een dergelijke bescheiden ondersteuning in het leven roept voor betrokken ouders.”

Brocatus: “Pleegzorgbegeleiders verzetten heel veel werk. En dat in een context van toenemende complexiteit. Naast de ondersteuning van het pleegkind en zijn pleeggezin, willen we ook meer ondersteuning kunnen bieden aan ouders. Tegelijk verwacht iedereen een flexibelere inzet en betere bereikbaarheid van de pleegzorgdiensten en vraagt een intensere samenwerking met andere hulpverleners van hen een grotere tijdsinvestering. Daarom pleiten we voor een versterking van de pleegzorgdiensten, zodat zij die veelheid aan taken gedegen kunnen opnemen.”