Pleegzorgwerker cultuurteam: Sarah
Sarah is pleegzorgwerker in het cultuurteam. Samen met haar team begeleidt ze de cultuursensitieve dossiers binnen Pleegzorg Limburg. Een job die ze heel graag uitoefent.
“Andere culturen en geloofsovertuigingen hebben me altijd gefascineerd”, steekt Sarah van wal. Het was dan ook een logische stap om deel te gaan uitmaken van het cultuurteam van Pleegzorg Limburg. “Dat is een specialisatieteam dat specifieke doelgroepen begeleidt”, legt ze uit. Dit team wordt ingeschakeld binnen de cultuursensitieve dossiers. Het gaat dan om gezinnen die een kind van andere origine opvangen. “Vaak zijn dat zelf ook gezinnen met een andere afkomst. We proberen namelijk ook op cultureel en religieus vlak een zo goed mogelijke match te maken tussen pleegkind en –gezin.” Daarnaast begeleiden Sarah en haar collega’s ook niet-begeleidde minderjarige vluchtelingen. “Dat zijn jonge vluchtelingen, vooral jongens, die alleen in ons land aankomen.”
Het begeleiden binnen zogenaamde ‘cultuurgezinnen’ vraagt soms een andere aanpak. “Maar dat boeit mij net”, aldus Sarah. “Je krijgt te maken met andere waarden- en normenkaders en dat zorgt voor verschillen. Het is de kunst om die verschillen net op te zoeken en zo dichter bij elkaar te komen.” Kennis hebben van verschillende culturen is dan ook onontbeerlijk. “Mensen handelen vaak vanuit hun eigen culturele of godsdienstige overtuigingen en het is belangrijk om te weten wat mensen drijft.” Gelukkig is het cultuurteam heel divers qua expertise. “Zelf weet ik veel over de Afrikaanse cultuur, andere collega’s zijn dan weer meer vertrouwd in de thematiek van migratie en inburgering. We leren veel van elkaar.”
“Wanneer ik merk dat ik echt iets kan betekenen, doet dat deugd”, vertelt Sarah. “Twee Romameisjes die ik begeleid, hebben onlangs de switch gemaakt van wonen bij hun oom en tante naar wonen in een internaat. Samen met een collega heb ik heel wat dingen geregeld. Praktische dingen, zoals lakens voorzien. Hoewel er nu zo veel op die meisjes afkomt, voel je echt hoe dankbaar ze zijn. Dat doet me wel iets.”