Partners in Parenting - Sieglinde Pillen - de impact op een kind
Sieglinde Pillen werkt sinds 2000 voor vzw Jongerenzorg. De eerste tien jaar was ze er leefgroepbegeleidster. Sinds 2011 werkt ze in het dagcentrum, waar geen kinderen overnachten maar alleen na de schooluren of tijdens de vakanties overdag aanwezig zijn. Sieglinde staat er onder meer in voor ondersteuning die ze zowel de jongeren zelf als de gezinnen aan huis kan bieden en vindt haar job erg boeiend en gevarieerd. In de periode dat Sieglinde nog in de leefgroep werkte, was zij begeleidster in een dossier waar kinderen van hetzelfde gezin waren geplaatst. Sommigen bij jongerenzorg, anderen in pleeggezinnen. In de periode dat Sieglinde thuis was na de geboorte van haar derde zoon, deed zich in dit dossier een crisis voor. Sieglinde stelde voor dat een van de kinderen uit het gezin, voor één weekend een onderkomen bij haar eigen gezin zou krijgen. Het klikte helaas niet zo goed met Sieglindes oudste zoon die zelf een beperking heeft. Kort daarna kwam dan het jongere zusje een weekend spenderen bij het gezin, dat klikte beter en zo gaat het sindsdien tweewekelijks.
Extra kinderplezier
Aanvankelijk stond Sieglindes man niet te juichen voor het extra kinderplezier tijdens de weekends, “maar intussen zegt ook mijn man dat het lijkt het alsof iemand ontbreekt als Ina er niet bij is,” vertelt Sieglinde. “Bij de start was Ina* een jaar of zes, intussen is ze veertien. Ze maakt echt deel uit van het gezin. Zo staat haar naam bijvoorbeeld tussen de onze op de deurbel. De jongens vragen er ook actief naar als Ina er niet bij is op een gezinsactiviteit. Nu Ina in de puberteit komt, bepaalt haar eigen agenda soms al eens of vrienden of het gezin de voorrang krijgen in het weekend. Ook als we binnenlandse reisjes maken, is Ina mee van de partij. Eigenlijk gaat ze overal mee naartoe zolang het in afstand haalbaar is met twee auto’s te rijden,” lacht Sieglinde. “Ik hoop echt dat zij het ook zo ervaart dat ze voor ons een deel van het gezin is. Vaak is het wel zoeken naar een balans om ook voor haar een fijne activiteit te voorzien. Ze zit niet in een jeugdbeweging of sportclub. De gezinsagenda wordt dus vaak door de hobby’s van de jongens bepaald. Die wil je niet helemaal omgooien, maar je wil toch dat zij zich ook amuseert op de momenten dat ze er is. Voor een veertienjarige zijn vriendinnen vaak de belangrijkste focus, dat begrijp ik wel, maar ik hoop toch dat onze band intussen sterk genoeg is dat Ina ons blijft als thuisbasis zien. Dat hoop ik, maar ik geloof er ook echt in. Ook al zullen er in de komende jaren vast wel ups en downs zijn en periodes van intensere nabijheid en iets meer afstand, ik hoop en geloof toch dat we iets blijvends hebben opgebouwd. Stel dat ze later een eigen partnerrelatie heeft en misschien een eigen gezin, hoop ik dat ze ons blijft opzoeken.”
* Ina’s naam werd gewijzigd om haar privacy niet te schenden.
Testgedrag
Bij jongerenzorg zijn heel wat kinderen zoals Ina die gebaat zouden zijn met een steun- of pleeggezin waar ze af en toe of regelmatig terecht kunnen. Vaak is het probleem dat die kinderen al dikwijls gekwetst zijn, waardoor ze minder gemakkelijk mensen in vertrouwen nemen. “Heel vaak is er een periode waar ze wat wij ‘testgedrag’ noemen, vertonen. Als je dit als gezin niet verwacht of kunt plaatsen, bestaat het gevaar op nieuwe kwetsuren. Dat kunnen deze kinderen natuurlijk best missen. Bij ons was het voordeel dat ik dit gedrag heel goed kon vertalen naar mijn man en een stukje buffer kon zijn vanuit mijn ervaring uit de leefgroep en mijn job.”
Empathisch vermogen
“Mijn man en ik stellen intussen vast dat de impact die je op een kind kunt hebben, soms pas na jaren duidelijk wordt. Je hoopt dat je door je opvoeding en de waarden die je tracht mee te geven, zaadjes plant om hen een stabielere toekomst te geven. Dat is een streven, waarvan je nooit de uitkomst zeker kunt kennen. Met eigen kinderen is dat eigenlijk niet anders. Toch hopen we dat Ina één en ander mee zal dragen van wat wij haar als gezin bieden. Omgekeerd is zij ook voor ons als gezin een verrijking. Zij is het dichtste dat ik ooit bij een dochter zal komen, denk ik. Dat heb ik haar ook al gezegd. Daarnaast leren mijn kinderen dat sommige zaken niet voor iedereen een evidentie zijn, zoals bijvoorbeeld een gezinsvakantie. Niet iedereen treft hetzelfde geluk. Ina’s aanwezigheid traint ook ons empathisch vermogen. Dat vind ik erg belangrijk.”
Andere interessante artikels
Waar dromen pleegkinderen van?
Pleegkinderen en pleeggasten hebben kleine en grote dromen, net als iedereen. Pleeggezinnen helpen die kleine en grote dromen van kinderen, jongeren en volwassenen met een handicap of psychiatrische problematiek waar te maken. Maar af en toe zijn die dromen net iets te groot om binnen het pleeggezin gerealiseerd te worden. Naar die dromen gaat Pleegzorg Vlaanderen nu op zoek om te kijken of we ze samen met jullie kunnen realiseren.
Pleegzorg en kinderopvang
Al geruime tijd en met regelmaat signaleert cliëntenorganisatie Pleegzorg Vlaanderen de moeilijkheden die pleegzorgers ervaren bij het zoeken naar een plekje voor hun jonge pleegkind in de kinderopvang. De provinciale pleegzorgdiensten rapporteerden aan het Agentschap Opgroeien dat kandidaat-pleegouders tijdens gesprekken vaker aangeven om die reden niet te opteren voor de leeftijdscategorie 0 tot 2 jaar.
Pleegzorgvergoeding en stijgende kosten voor het levensonderhoud
De voorbije dagen ontvingen we enkele vragen van pleegzorgers over de indexering van de dagvergoedingen binnen pleegzorg. De aanleiding was de aankondiging van de Nederlandse regering dat zij de dagvergoeding vanaf 1 januari 2023 met 14,3 procent optrekt.